Category Leczenie

Źródłem zakażenia zatok żylnych są sprawy ropne w uchu środkowym i wyrostku sutkowym, zakażone rany i ropnie tkanek miękkich głowy i twarzy, róża, ropne sprawy kołomigdałkowe i kołozębowe. Zakażenie- dociera do zatok najczęściej przez ciągłość -— drogą zakrzepowego zapalenia żył wpadających do nich. Zakażenie z zatok może szerzyć się przez ciągłość na żyły mózgowe w nie wpadające powoduje to ogniskowe uszkodzenie tkanki nerwowej. W powstawaniu zakrzepów jałowych u dzieci małych główną rolę odgrywa odwodnienie ustroju i niedożywienie. Najczęściej usadawiają się one w zatoce strzałkowej górnej. Obecnie dzięki sulfonamidom, antybiotykom i właściwemu, żywieniu dzieci chorych zarówno zakażone, jak i jałowe zakrzepy zatok żylnych zdarzają się znacznie rzadziej niż dawniej.

Uszkodzenie n. n. obwodowych powoduje jad błoniczy. Im cięższa jest błonica, tym częstsze jest to powikłanie.

a. Postać czaszkowa rozwija się wkrótce po spadku gorączki lub wcześniej (w błonicy ciężkiej). Najczęściej są dotknięte n. n. IX i X: porażenie podniebienia miękkiego i m. m. gardła — mowa nosowa, utrudnienie połykania, pokarmy dostają się do nosa — i gałązek n. III dla m. m. rzęskowych (porażenie, akomodacji). Porażenia innych n. n. czaszkowych zdarzają się rzadziej.

Wywołują one w nerwach zmiany zwyrodnieniowe, więc są to neuropatie. a. Tal: ZW często z bardzo silnymi bólami w kończynach, nierzadko niedowłady w m. m. odsiebnych kończyn. Wypadanie włosów i złogi melaniny u ich nasad umożliwiają rozpoznanie etiologiczne.

Pomimo że pierwotniak wywołujący toksoplazmozę (toxoplasmosis) T oxoplasma gondii — odkryty został w r. 19-08, jednak zmiany chorobowe u ludzi spowodowane zakażeniem przez niego zostały opisane dopiero w r. 1938. Od tego czasu rozpoczęto szereg badań i stwierdzono, że wiele objawów chorobowych u dzieci ze strony układu nerwowego o nie znanej przed tym etiologii może być wyjaśnionych zakażeniem tym pierwotniakiem.

Szczepienie doustne. Stosując szczepionkę doustnie należy podać ją w pierwszych 1-0 do 15 dni po urodzeniu ze względu na większą przepuszczalność błony śluzowej jelita niemowlęcia w tym okresie życia. Do niedawna szczepionkę jako zawiesinę podawano trzykrotnie w ilości 1-0 mg co drugi dzień (łącznie 3-0 mg), począwszy od 3 dnia po urodzeniu. Powszechnie w Polsce szczepi się obecnie jednorazowo dawką 3-0 mg. Ze względu na to, że ten sposób szczepienia dawał zbyt małą liczbę dodatnich odczynów tuberkulinowych poszczepiennych (około

Jest to ostra choroba mózgu o podłożu prawdopodobnie zakażno-tok- sycznym, której głównym objawem są ruchy mimowolne.

Etiologia. Wiele danych przemawia za tym, że PZ jest chorobą gośćcową mózgu: częsta zbieżność gośćca ostrego z PZ (do 5-0% przypadków), nierzadko zapalenie wsierdzia w przebiegu PZ, wzrost miana anti- streptolizyn w „czystej” PZ itp. Jednakże w części przypadków PZ nie można doszukać się danych świadczących o jej związku z chorobą gośćcową.

Wirus opryszczki w rzadkich przypadkach wywołuje zapalenie mózgu u dzieci. Histopatologicznie charakterystyczne są znaczne zmiany zwyrodnieniowe w korze i zwojach podstawy mózgu przy małym odczynie zapalnym. Charakterystyczne są wtręty wewnątrzkomórkowe. Przebieg może być ciężki — gorączka, wymioty, senność, objawy oponowe, drgawki — z zejściem śmiertelnym, lub też łagodny — z całkowitym wyleczeniem. Ścisłe rozpoznanie etiologiczne możliwe jest tylko na pod-stawie badań serologicznych.

Jeśli objawy schorzenia nie znikają mimo zastosowania takiej terapii, należy przedłużyć leczenie o dalsze sześć miesięcy. Osobom, które przebyły pełne leczenie swoiste i ukończyły pomyślnie przepisany okres obserwacji po leczeniu (i-2 lat), a nie wykazują żadnych objawów klinicznych, serologicznych i bakteriologicznych kiły, można wydać zezwolenie na zawarcie związku małżeńskiego. Inne możliwości wymagają szczegółowego rozpatrzenia sprawy przez specjalistę.

Między podwzgórzem a przysadką istnieje związek anatomiczny i czynnościowy sprawiający, że mówi się o układzie przysadkowo-pod- wzgórzowym, W bezpośrednim sąsiedztwie przysadki część podwzgórza nazywana jest guzem popielatym, który sięga do podstawnej części mózgu między skrzyżowaniem wzrokowym a ciałem suteczkowatym. Odróżnia się w nim trzy obszary: jądro brzuszno-przyśrodkowe (Cajala), jądro lejka i pole przykomorowe tylne (przy III komorze). Do przodu od guza popielatego leżą obszary zapewniające połączenia podwzgórza z pozostałymi częściami mózgu, a przede wszystkim z układem limbicznym, śródmózgowiem i piatem czołowym mózgu. W tym obszarze leży między innymi pole przed wzrokowe.