Category Leczenie

Stymulujące działanie neurosekrecji gonadoliberyny dokonuje się w przysadce dzięki receptorom znajdującym się w błonie komórek docelowych wydzielających gonadotropinę (Heber i Odęli, 1977). Receptory charakteryzujące się powinowactwem chemicznym do LHRH po związaniu gonadoliberyny powodują sekrecję – a zapewne również syntezę – LH i FSH za pomocą innego transmitera, cyklicznego adenozynomono- fosfatu (cAMP). Przysadkowa sekrecja LH i FSH jest epizodyczną i rytmiczną reakcją na rytmiczną sekrecję gonadoliberyny. Ponieważ LH ma krótsze przerwy w rytmie sekrecyjnym (około 1 godziny) w porównaniu z FSH (3-5 godzin), krótkotrwałe wahania w poziomie lutropiny (LH) są wyraźniejsze niż wahania w poziomie folitropiny (FSH).

Trudności przedstawia wyłącznie otrzymanie wspomnianych żab, którymi rozporządzają już jednak i polskie pracownie biologiczne (Łódź, Kraków i inne).

Z prób wykonywanych na rybach stosowano tu i ówdzie odczyn Fleischmanna i Kahna na cier- nikach (samicach) oraz odczyn Tozawy na samcach tejże ryby. Polegają one na występowaniu charakterystycznego zabarwienia godowego u wspomnianego gatunku tych drobnych rybek. Próby te okazały się jednak nieswoiste i dlatego nie zyskały większego rozpowszechnienia. To samo odnosi się do odczynu melanoforowego Konsulowa (na łuskach rybich). Bardziej zachęcający wydaje się odczyn ciążowy, wykonywany na samcach żab Ram escalenta, u których pod wpływem gonadotrofin (prolanów) przychodzi do pojawienia się plemników w kloace (odczyn ten wypróbowany został w ostatnich czasach w Polsce przez J. Bieniasza oraz J. Biernacką i A. Pigonia), a także odczyn ogłoszony w 1947 r.

Ochraniacz Mensingi może wprowadzać sobie do pochwy sama pacjentka, odpowiednio przez lekarza pouczona. Przepłukanie pochwy przed założeniem i po wyjęciu ochraniacza jest wskazane.

W odróżnieniu od ochraniaczy dzielących pochwę na dwie części umocowaną do nich gumową błoną osobną grupę stanowią ochraniacze nakładane na część pochwową (ryc. 95), w kształcie czapeczek z twardej gumy lub z metalu. Mają one te dodatnie strony, że umożliwiają bezpośrednie przyleganie do siebie narządów służących do spółkowania i że nie upośledzają procesu wchłaniania nasienia przez ściany pochwy. Wzorów tego rodzaju ochraniaczy jest dużo, różnią się jednak od siebie tylko nieznacznie.

Długotrwałe podawanie estrogenów i progestagenów antykoncepcyjnych może zakłócić prawidłową korelację układu podwzgórzowo-przysadko- wego. Sprowadza się to w głównej mierze do zahamowania cyklicznego uwalniania FSH i LH oraz do zablokowania czynnika hamującego prolaktynę (PIF). Powstaje wtedy zespół amenorrhoea-gaiactorrhoea. Następuje zatrzymanie miesiączki nawet po odstawieniu preparatu antykoncepcyjnego, czasem towarzyszy temu obustronny mlekotok (galactorrhoea),

Chorobotwórczość. Fascjoloza (fasciolosis) najczęściej w początkowym okresie przebiega jako postać ostra, charakteryzująca się podwyższoną temperaturą ciała, bólami mięśni i stawów, nudnościami i wymiotami, powiększeniem wątroby i śledziony (hepatosplenomegalia), żółtaczką, niedokrwistością, a także pokrzywką. W późniejszym okresie choroby dochodzi do rozrostu nabłonka żółciowego i zwłóknienia przewodu żółciowego wspólnego, z częściowym lub całkowitym jego zamknięciem, prowadzącym do zapalenia dróg żółciowych i wywołującym ostre bóle w nadbrzuszu, powiększenie wątroby, żółtaczkę, świąd oraz podwyższoną temperaturę ciała rzadko powstają ropnie i marskość wątroby. Sporadycznie zdarzają się inwazje F. hepatica do płuc. ośrodkowego układu nerwowego, mięśni, skóry oraz gałek ocznych. Niekiedy zarażenie motylicą może przebiegać bezobjawowo.

Wrażliwość ośrodków seksualnych mieszczących się w podwzgórzu zmienia się w zależności od aktualnie istniejącego stanu pobudliwości lub zaspokojenia seksualnego. Olds (1958) dowiódł, że wrażliwość ośrodków zwiększa się w miarę czasu trwania abstynencji seksualnej, natomiast obniża się po orgazmie. Nie odkryto jeszcze żadnych substancji ani uchwytnych zmian biochemicznych, które uwrażliwiają te ośrodki przy istnieniu „głodu” seksualnego oraz znoszą ich wrażliwość po zaspokojeniu seksualnym. Wyniki doświadczeń przemawiają za tym, że w ośrodkach tych znajdują się jakieś specyficzne detektory, które są wrażliwe na zawartość hormonów we krwi oraz subtelne wahania ich poziomów, niedostępne na razie do zbadania ze względu na brak precyzyjnych metod pomiarowych. Detektory te reagują na zasadzie podobnej do reakcji podobnych detektorów mieszczących się w ośrodku pokarmowym, które uczulone są na zawartość glukozy we krwi (obniżenie się poziomu glukozy wyzwala popęd pokarmowy). Za istnieniem takich detektorów przemawia obniżenie się wrażliwości ośrodków seksualnych po kastracji oraz ponowne odzyskanie przez nie wrażliwości po sztucznym wstrzykiwaniu hormonów. Poza tym badania Sawyera (1967) dowodzą, że ośrodki seksualne mieszczące się w podwzgórzu są sterowane i podlegają kontroli ośrodków nadrzędnych. Układ limbiczny wywiera działanie hamujące, natomiast podniety nerwowe wysyłane przez receptory zlokalizowane w narządach płciowych wywierają działanie pobudzające za pośrednictwem neuronów układu siateczkowatego pnia mózgu. Uwzględniając wpływ pobudzający lub hamujący hormonów możemy stwierdzić, że wrażliwość ośrodków seksualnych mieszczących się w podwzgórzu jest wektorem pobudzająco-hamujących wpływów ze strony nadrzędnych ośrodków nerwowych, receptorów nerwowych oraz hormonów płciowych.

Na koniec w okresie III choroby krążka międzykręgowego następstwa rękoczynów mogą być różne.

Na przykład w przypadku ścisłego przylegania lub zrostów korzenia z przemieszczonym jądrem miażdżystym manipulacje mogą, wskutek napinania i pociągania korzenia, rozerwać zrosty, dając w ten sposób zmniejszenie dolegliwości bólowych. Ze wszystkich sposobów napięcia korzeni najprostsze i najskuteczniejsze jest nagłe uniesienie ku górze wyprostowanej kończyny dolnej. Ten bolesny sposób rozrywania hipotetycznych zrostów przyniósł jednak tyle szkód, że prawie całkowicie został obecnie zarzucony. Nie dziwi to zresztą, gdyż korzenie mogą pozostawać w silnych zrostach, a niekiedy nawet ulegają „obmurowaniu” przez kostninę. W takich przypadkach jakakolwiek próba uwolnienia korzenia manipulacjami jest z góry skazana na niepowodzenia, zaostrza jedynie dolegliwości, a nawet może doprowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń.

W wieku szkolnym – a więc już od siódmego roku życia – należy zwracać uwagę na prawidłowość i harmonię ruchów dziewczynki jeszcze w większym stopniu. Unikamy przez to przekrzywienia kręgosłupa w następstwie stale przybieranych pozycyj przy nauce i obciążenia tylko jednej połowy ciała, np. przez noszenie książek do szkoły stale w jednej ręce. Przesiadywanie przez długie godziny ą kolanami zbliżonymi do klatki piersiowej, a udami zgiętymi w stawach biodrowych wpływa z jednej strony niekorzystnie na rozwój narządów rodnych wskutek ich ucisku, z drugiej zaś stwarza skłonność do tyłopochylenia macicy lub nadmiernego jej przodozgięcia. Z tych względów jest wskazane, aby ucząca się dziewczynka miała do rozporządzenia odpowiedni stół i odpowiednie krzesło do robienia zadań szkolnych i aby co pewien czas zmieniała pozycję ciała. O dobroczynnym wpływie spacerów na świeżym powietrzu wspominać nie potrzeba, gdyż korzyści ich są zupełnie zrozumiałe.’

Zasady leczenia i technika zabiegów Wskazania Przeciwwskazania zgiętymi w stawach kolanowych i pod-wieszonymi na poręczy lub na specjalnym aparacie rozciągowym. Obciążenie od yi0 do V10 masy ciała. Czas wyciągu 15-40 min w wodzie o temp. 36-38°C.

Ropnica rozpoczyna się dreszczem i podniesieniem się ciepłoty ciała do 39° i wyżej. Gorączka nie ma charakteru ciągłego jak w posocznicy. W ropnicy ciepłota ciała zazwyczaj spada rano do normy lub nawet poniżej normy, aby w godzinach popołudniowych podnieść się znowu. Te podniesienia temperatury ciała i dreszcze powtarzają się w przebiegu całego schorzenia, które może się ciągnąć tygodniami. Jeśli gorączka utrzymuje się, dreszcze nie ustępują, a stan taki trwa tydzień i dłużej, rokujemy źle o wyniku schorzenia. Wyraźny niestosunek krzywej tętna (tętno przyspieszone) do krzywej temperatury ciała uważamy za niepokojący. Tętno w początku schorzenia nie jest tak słabo napięte i tak wybitnie przyspieszone, jak w przypadkach posocznicy, w miarę przeciągania się sprawy chorobowej różnica ta się jednak

Spośród spraw chorobowych leczonych promieniami X wymienić trzeba przede wszystkim patologiczne krwawienia. Do leczenia tą metodą nadają się wszystkie przypadki krwawień z części rodnych, na które spodziewamy się wpłynąć przez uregulowanie czynności jajników. Należą tu przede wszystkim krwawienia miesięczne w okresie pokwitania i przekwitania, będące następstwem zaburzeń hormonalnych, oraz krwawienia towarzyszące rozwijającym się w macicy mięśniakom.

W dawkowaniu promieni X rozróżniamy trzy rodzaje napromieniania: napromienianie drażniące, wytrzebienie czasowe i wytrzebienie stałe. Jeśli chodzi o skuteczność biologiczną, to działanie dwóch pierwszych rodzajów jest mimo dokładnego ich oznaczania w praktyce niezbyt pewne ze względu na wyżej wspomniane osobnicze różnice chorych,