Wczesnodzieciący trening społeczny

Zaspokajanie potrzeb emocjonalnych poprzez kontakt z najbliższą rodziną, a później z innymi osobami, jest dla dziecka równocześnie treningiem w funkcjonowaniu społecznym. W ciągu kilku lat dziecko uzyskuje orientację w podstawowych zasadach współżycia społecznego, ćwiczy własną umiejętność podejmowania, podtrzymywania i rozwijania kontaktu z drugim człowiekiem. Nie ulega wątpliwości, że dobre funkcjonowanie społeczne jest cechą, a równocześnie warunkiem prawidłowego rozwoju osobowości, spełnia istotną rolę przy wykonywaniu obowiązków, a także uzyskiwaniu przyjemności osobistej w sposób aprobowany społecznie (Dubos, 1965).

Pierwsze doświadczenia społeczne uzyskuje dziecko we własnym środowisku rodzinnym, stanowiącym model struktury społecznej, z rozmaitymi zależnościami w postaci stosunków nadrzędności i podrzędności. W rodzinie po raz pierwszy dziecko spotyka się z podziałem ról społecznych, zapoznaje się z prawami i obowiązkami, jakie wynikają z tych ról. W zależności od tego, jaki styl wychowania realizowany jest w danej rodzinie (demokratyczny, autokratyczny, leseferyzm), wytwarzają się podstawowe pojęcia społeczne, nawyki funkcjonowania, sądy o tym, co dobre i złe (Mądrzycki, 1970).